ثبات های پردازنده

در داخل پردازنده مجموعه ای از ثبات ها وجود دارد.این ثبات ها سطحی از حافظه که سریع تر و کوچک تر از حافظه اصلی است را فراهم می کند.ثبات های داخل پردازنده دو وظیفه زیر را انجام می دهند:

 

ثبات های قابل رویت برای کاربر: این ثبات ها به برنامه ساز زبان ماشین یا برنامه ساز زبان اسمبلی اجازه می دهند تا با استفاده بهینه از آنها ، مراجعه به حافظه اصلی را به حداقل برساند.برای زبان ها سطح بالا،یک مترجم بهینه ساز سعی می کند متغیر ها را به طور هوشمندانه ای برای نسبت دادن به این ثبات ها و یا به محل های حافظه اصلی انتخاب کند.

ثبات های کنترل و وضعیت: از این ثبات ها پردازنده برای کنترل عملیات پردازنده و همچنین رویه های ممتاز سیستم عامل برای کنترل اجرای برنامه ها استفاده می کند.

دوستان عزیز توجه داشته باشند که تفکیک واضحی از این دو نوع ثبات وجود ندارد.