برنامه نویسی به زبان c# قسمت سوم

 

ادامه آموزش:

 

 

برای معرفی متغیر ها در برنامه می توان آنها را در داخل متد main معرفی کرد.متغیر محلی در حافظه کامپیوتر است که یک مقدار می تواند برای استفاده در برنامه ، در آنجا ذخیره شود.تمام متغیر ها باید با یک نام و یک نوع داده معرفی شوند،پیش از آنکه بتوانند در برنامه استفاده شوند.در چهارچوب .net ، انواع داده خاصی تعریف شده اند.انواعی از قبیل string,int,double,char نمونه هایی از انواع اولیه داده هستند.نام متغیر می تواند هر شناسه معتبری باشد. معرفی ها با ; پایان می یابند.

توجه: انتخاب نامهای با مفهوم برای متغیر ها به خود توضیح بودن برنامه کمک می کند.

باید توجه داشت c#  معمولا ورودی ها را به صورت string از ورودی می گیرد.در نتیجه هنگام مقدار دادن به متغیر ها مواظب نوع داده باشید.برای مثال متغیری به نام number1 از نوع int  در نظر بگیرید.فرض کنید که مقداری از ورودی گرفته شده و در داخل متغیری از نوع string به نام  firstnumber ریخته شده است.حال کد زیر را در نظر بگیرید.

Number1=Int32.Parse( firstnumber );

متد  Int32.Parseیک متد ایستا از کلاس Int32 می باشد و آرگومان string آن را به یک عدد صحیح تبدیل می کند.

تکه کد زیر را در نظر بگیرید:

Console.WriteLine(«the numbers are {0} and {1},number1,number2);

توجه کنید  که number1 و number2 دو متغیر از نوع int هستند که در متد main معرفی شده اند و دارای مقدار می باشند.مقدار number1 با {0}(زیرا اولین متغیر است)  و مقدار number2 با {1} جایگزین می شود.رشته نتیجه«the number entered are 45 and 72»  (با فرض اینکه مقادیر داخل متغیر ها 45 و 72  باشند) می باشد

حساب

اغلب برنامه ها عملیات حسابی انجام می دهند.جدول زیر را در نظر بگیرید:

 

عمل c#	عملگر محاسباتی	عبارت جبری	عبارت C#
جمع	+	F+7	F+7
تفریق	–	p-c	p-c
ضرب	*	bm	B*m
تقسیم	/	x/y	x/y
باقیمانده	%		R%s

توجه:تقسیم صحیح حاوی دو عملوند int است.نتیجه این محاسبه یک خارج قسمت صحیح است.توجه داشته باشید که از هر بخش کسری یک تقسیم صحیح صرف نظر می شود.

 

تقدم عملگر ها:

1-     عملگر ها در عبارات موجود در بین جفت پرانتز ها ابتدا ارزیابی می شوند.بنابراین ، پرانتز ها می توانند استفاده شوند تا ترتیب ارزیابی دلخواه برنامه نویس شود.پرانتز ها بالاترین سطح تقدم را دارا هستند.در پرانتز های تو در تو ، ابتدا عملگر ها در داخلی ترین جفت پرانتز اعمال می شوند.

2-     سپس عملیات ضرب و تقسیم و باقیمانده اعمال می شود.عملگر ها از چپ به راست اعمال می شوند.

3-     عملیات جمع و تفریق در آخر اعمال می شوند.

تصمیم گیری:

این بخش ساختار C# if را معرفی می کند.که به برنامه اجازه می دهد تا بر اساس درست یا نادرس بودن شرطی تصمیم گیری کند.عملگرهای رابطه ای همگی سطح تقدم یکسانی دارند.و از چپ به راست شرکت پذیر هستند.عملگر های تساوی نیز سطح تقدم یکسانی دارند.که کمتر از تقدم عملگرهای رابطه ای است.

توجه: در صورتی که عملگر های = =، =!،=< و => حاوی فاصله بین نمادهای خود باشند یک خطای دستوری رخ می دهد.

توجه:معکوس کردن عملگر های فوق موجب خطای دستوری می شود.

توجه:اشتباه گرفتن عملگر تساوی= = با عملگر انتساب موجب یک خطای منطقی است.

توجه: اشتباه گرفتن عملگر + مورد استفاده برای الحاق رشته ای با عملگر + مورد استفاده برای جمع می تواند منجر به نتایج عجیبی شود.مثلا فرض کنید که متغیر صحیح Y دارای مقدار 5  است. عبارت «y+2=»+y+2 رشته «y+2=52» را نتیجه می دهد،

نه «y+2=7»

توجه: جایگزینی عملگر == در شرطی از یک ساختارif با عملگر = یک خطای منطقی است.

 

انديشيدن به پايان هر چيز شيريني حضورش را تلخ مي كند… بگذار پايان تو را غافلگير كند درست مانند آغاز